Ξεκινάμε βρίσκοντας μια βολική στάση για τον διαλογισμό. Αν το βρίσκουμε δύσκολο να κρατήσουμε ίσια την σπονδυλική μας στήλη, μπορούμε να στηρίξουμε την πλάτη μας σε ένα δέντρο (εφόσον υπάρχει) ή να γονατίσουμε και να κάτσουμε στις φτέρνες μας.
Καλύτερα να επιλέξουμε μια, όσο πιο ήσυχη γίνεται, στιγμή - συνήθως νωρίς το πρωί ή αργά το απόγευμα. Εννοείτε ότι αποφεύγουμε να κάτσουμε κάτω απ' τον ήλιο.
Τοποθετούμε τις παλάμες στους μηρούς να κοιτάνε τον ουρανό, αν θέλουμε να επεκτείνουμε την επίγνωσή μας, ή να κοιτάνε προς την άμμο, για να ηρεμήσουμε το νου μας. Βεβαιωνόμαστε ότι το σώμα μας είναι χαλαρό, η σπονδυλική στήλη εκτείνεται προς τα πάνω απ' τη βάση της λεκάνης και το πηγούνι έρχεται ελαφρά προς τα κάτω, αφήνοντας έτσι την πίσω μεριά του λαιμού να πλατύνει.
Παρακολουθούμε για μερικά λεπτά την αναπνοή μας μέχρι να ηρεμήσει και να βρει ένα σταθερό ρυθμό.
Στρέφουμε την προσοχή μας στον ήχο της θάλασσας. Νιώθουμε με κάθε μας εισπνοή να υψώνεται ένα κυματάκι και στην εκπνοή μας να σκάει στην άμμο. Σιγά σιγά κύματα επίγνωσης ανεβαίνουν στην επιφάνεια και αρχίζουμε να νιώθουμε έναν ωκεανό μέσα στο σώμα μας. Μένουμε ανοιχτοί σε έναν ωκεανό αισθήσεων. Οι σκέψεις που μπορεί να εμφανιστούν είναι σαν τα κοχύλια στην άμμο. Το κύμα της αναπνοής θα τα παρασύρει μακριά. Ο αέρας γεμίζει τους πνεύμονες με οξυγόνο πλούσιο σε ζωτική ενέργεια. Βυθιζόμαστε σε μια όλο και πιο βαθιά ακινησία και αγκαλιάζουμε το συναίσθημα του να βρισκόμαστε εδώ και τώρα.
Θα κρατήσουμε αυτό το συναίσθημα για όση ώρα θέλουμε και όταν δεν θα θέλουμε πια, θα ανοίξουμε τα μάτια και με χαλαρό ρυθμό θα σηκωθούμε. Μπορούμε να περπατήσουμε για λίγη ώρα σιωπηλοί στην παραλία και να παρατηρήσουμε πώς νιώθουμε σωματικά και συναισθηματικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου